Leuk concept om toe te passen...

 

Soup & Songs

Hoe kunnen we in deze tijd kerk zijn, zout zijn, licht zijn? Dat is een vraag voor alle tijden. Hoe kunnen we als gemeente van Christus iets uitstralen van het Evangelie, een huis zijn als gemeenschap waar anderen welkom zijn, laagdrempelig…zonder allerlei verborgen agenda’s maar de mensen ontmoeten zoals ze zijn en iets voor hen mogen- of kunnen betekenen?

In dit concept zitten zeker een aantal handvatten daarvoor. Ik wil niet pretenderen dat dit dé oplossing in het naar buiten treden als kerk, maar het is een vorm daarvan.

Soup & Songs is een kleinschalig concept wat makkelijk door een kerk, een groep mensen verwezenlijkt kan worden. Het kan door de diaconie georganiseerd worden, een ZWO groep of gewoon een aantal mensen die dit zien zitten.
(Het kan ook als een kleinschaliger thuisconcertje georganiseerd worden, dan zit je in de lijn  van een huiskamerconcert. Dan heb je alleen een wat grote huiskamer nodig)

 

Hoe werkt het?

Eigenlijk heel eenvoudig:

Op een doordeweekse avond ( in de praktijk is de donderdag of vrijdag avond daar zeer geschikt voor, op vrijdag hebben mensen een weekend gevoel, geen werk de volgende dag voor de meesten) kom je bij elkaar in een ruimte van de kerk, een omgebouwde kerkzaal of een andere ruimte. Je zet de tafels in kleine groepjes, met stoelen er om heen, maak het een beetje gezellig. Achtergrondmuziekje, kaarsen, etc. wees creatief.

Een aantal vrijwilligers maken een pan maaltijdsoep (kunnen ook een beetje aangepast worden op de seizoenen eventueel). Dat kan thuis gebeuren of in de kerk. Het kan een gift zijn of de kosten worden betaald. Wat goede stokbroden erbij, een botertje of kruidenkaasje en klaar is Kees. Houd een beetje rekening met wel of geen vlees in de soep. Je kan het zo duurzaam maken als mogelijk, ook hierin kunnen we een “lekker voorbeeld” zijn hoe goed de Schepping kan smaken.

Je kunt beginnen met een heel klein verhaaltje, een stilte of uitgesproken gebed. De maaltijd is verder ontmoeting, met elkaar in contact komen of blijven…kortom, samen eten, wat in de tijd van Jezus de manier was om elkaars nabijheid te proeven. Verbinding!!

Na een 3 kwartier/ 1 uur eten begint het toetje…songs!

Ik ( Theo van Teijlingen als troubadour) zing een programma vol luisterliedjes die over het leven gaan, over geloven of twijfel, over de wereld om ons heen, over de Mens van Nazareth die daar als een rode lijn doorheen wandelt…

(Dit kan ongeveer een klein uurtje duren of twee kleine programma’s van 35 minuten, kan ook)

Je kunt dan afsluiten met een kop koffie of een drankje, mensen hoeven niet gelijk naar huis. Want juist die ontmoeting staat centraal. Dat gedeelte met liedjes kan in de zelfde zaal als de “Soup” plaatsvinden maar kan ook in de kerkzaal gebeuren. Ligt aan de ruimte, het aantal mensen, etc. etc. Het is wel een goed zaak als het zo intiem mogelijk kan gebeuren, dat je die goede “herbergsfeer” een beetje kan bewaren, ook bij de liedjes.

De keren dat ik dit heb uitgeprobeerd waren de reacties om dankbaar van te worden: ”De rust, het wij-gevoel, de verbinding, het tot rust komen na een week werk en drukte, de kerk zo als herberg ervaren…”. Allemaal reacties van mensen die zo’n avond bezochten.

Het is trouwens ook een zeer laagdrempelige manier om buren, bekenden, je vriend en vijand mee te nemen naar de kerk. Geen dienst, maar met elkaar eten en luisteren naar muziek.

 

Tijdstip kan vanaf 18.00 uur inloop zijn en 18.30 aan tafel…!

De muziek zou dan vanaf 19.30 tot 20.30 kunnen duren

Koffie, thee of een drankje achteraf…en de eindtijd zou 21.30 uur kunnen zijn. Maar dit zijn maar suggesties, maak je eigen plan.

Dit geldt ook voor alles hierboven beschreven. Het zijn slechts ideetjes, je kan ze aanpassen, uitbreiden, in onderling overleg kunnen we er van alles van maken.

 

Kosten:

Een aantal vrijwilligers moeten natuurlijk even de mouwen opstropen. De ruimte moet beschikbaar zijn, de diaconie kan de kosten op zich nemen van het eten, of vrijwilligers geven de pan soep in natura als gift.

Mijn  optreden is voor de reiskosten en een vrijwillige bijdrage op het eind van de avond. Ik neem een soort bus mee (iets anders dan de hoed die rond gaat) en mensen kunnen iets geven. Ik neem ook mijn Cd’s mee en boekjes en info over Amecet, die op een tafel aan de zijkant staan en te koop zijn.

Zo hoeft het allemaal niet zo duur te worden en kan ieder bijdragen naar ieders draagkracht.

PR

Er kan een klein persberichtje van de Figurant worden gebruikt om dit te verspreiden in lokale bladen of kerkblad, eventueel aangepast op de situatie. Ook kan er een kleine poster gedownload worden en eventueel vergroot naar A3 formaat.

Heb je idee of interesse in dit concept bij jou in de buurt, de kerk of gemeente…neem gerust contact op.

Theo van Teijlingen 

 

defigurant2001@gmail.com  06-25152421

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vertelsels...

"Het begon ooit met poppen spelen. Een rijdende toneelvoorstelling met liedjes en acts."

Ook nu trekt Theo met gitaar en andere instrumenten door het land.
Binnen of buiten. Grote podia of een huiskamerconcert. Liedjes zingen en verhalen vertellen.
Hij ontleent daar groot plezier aan. Bij het componeren en het opnemen van de liedjes staan we altijd even stil bij de dieper liggende boodschap en dat dit betekenis zou kunnen hebben voor de luisteraar. De ervaring leert dat veel mensen op een kruispunt in hun leven of bij verlies van een dierbare troost vinden in een liedje maar ook bemoedigd worden. Vrijwel elk liedje is geschreven naar aanleiding van een gebeurtenis of een overdenking.
Zingen geeft een diepere betekenis aan worden, ze nemen je mee, ontroeren je en bieden troost.
'Zingen is twee keer bidden' is een algemeen bekende uitdrukking.
Zingen maar ook luisteren...het verveeld nooit.

Laat je meevoeren op de klanken en laat de teksten voor velen betekenisvol zijn.
Dat- én het mooie werk van zus Els waarmee het allemaal begonnen is, zijn de drijfveren om te blijven zingen en vertellen. Bij u thuis, in een kerk of in het theater. Op deze pagina lees je deze bijzondere verhalen...

Je bent te laat in de kerk en je hoort op eens jezelf zingen...

Half november was er een, wat ik noem een 'Digi-dienst', in gebouw de Meiboom te Krabbendijke. De protestantse kerk aldaar had gebruik gemaakt van mijn aanbod om een "kant & klare kerkdienst" te houden. Ik had hen die dienst toegestuurd, compleet met leesteksten, videofilmpjes met samenzang, solozang en het werd een mooi geheel. 

Ik zat thuis in Goes en zocht ietwat gehaast op mijn computer naar de kerk op "kerkdienst gemist" of was het nou "kerkomroep"? Ik zocht en eindelijk had ik het gevonden, geen beeldverbinding maar alleen geluid, live uitzending, ik dacht: nu ga ik luisteren naar de dienst.
Hoor ik opeens mijzelf zingen, het lied "St. Lucas".  Gekke gewaarwording, ik had dat niet verwacht en besefte: Tjonge, ik ben een half uur te laat! De kerkdienst was al om 9.30 uur begonnen! 

Ik heb de verdere dienst beluisterd. Iemand met een mooie duidelijke stem las de teksten, iemand bad, Het geluid van de YouTube filmpjes deden je vermoeden dat gebouw de Meiboom in Krabbendijke bomvol zat met zangers en orkest...prachtig om te horen.
Een mooie mogelijkheid om de kerk in deze tijd te mogen dienen...de lofzang en het woord gaan verder...ook in de Coronatijd!

Maar het blijft handig te checken wanneer een dienst echt begint...!

Gegroet,

Theo

" Zingen tot de dood aan toe..."

Ik heb in de volksmuziek altijd gezien dat muziek het hele leven omvat. Er is immers muziek voor van alles: geboorte ritme op een Afrikaanse djembé, overal bestaan er wiegeliederen, muziek voor dans en feest, liederen van vrijheid en protest, maar ook liederen die je troosten in het sterven, bij het verdriet...

Ik heb een keer gezongen voor een jongen in coma in het Erasmus ziekenhuis. Ik zat daar samen met zijn met zijn moeder op de IC. Heel bijzonder, want er was een grote kans dat hij het wel hoorde...

Zo ben ik ook gevraagd om bij iemand langs te komen die niet meer zo lang te leven had, in een huiskamer. Zo zit je in de intimiteit van een gezin en afscheid...en je zingt je liedjes en die troost mogen geven.

Mooi om te zien dat er iets universeels zit in muziek, in de teksten van troost en genade...een morgenland waar we naar toe mogen gaan! Zelfs in een hospice, op een sterfbed...

(Theo van Teijlingen)

In de stilte...God zoeken

 

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

 

Hoe klinkt de stilte ook al weer? 

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

Geen mensen op de straat, fabrieken of verkeer

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

 

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

Het leven lijkt verstild, het geld rolt zelfs niet meer

hoe klinkt de stilte ook al weer?

 

In de stilte klinkt de echo van het echte leven door

je hoort het zuchten, ook van hen die sterven

en het hart van de ander, zelfs van wie zijn hart verloor

en de open deur, om eeuwig liefde te beërven

 

je hoort het hart van het kleine, nog ongeboren kind

een gebed, een kaars en stille tranen

maar ook de hommels van de lente en het fluisteren van de wind

en die stem om je veilig bij te wanen...

 

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

het kind kijkt me aan en zegt troostvol: kom maar mee

en luister goed...zo klinkt de stilte, meneer...

 

 

 

Een lied in de Corona tijd

 

Hoe klinkt de stilte ook al weer?

 

Toen de crisis net uitgebroken was 

was het onvoorstelbaar stil op straat

oorverdovend stil

dit lied heb ik toen geschreven, het zal eind maart 2020 zijn geweest

En altijd zijn daar, Goddank, weer de kinderen

die de spiegel van Gods glimlach laten zien 

en ons tonen hoe we verder kunnen...

 

(Dit lied is nog niet opgenomen op een CD maar staat wel tussen de speciaal ingezongen quarantaine liederen, de liederen van de gastenkamer elders op deze website)